Uważam się za małego fana serii Mission Impossible, więc moja opinia może niestety nie być obiektywna. Ale czy recenzja filmu powinna być w ogóle obiektywna? W końcu chodzi o wyrażenie własnych przemyśleń, a nie dostosowanie się do większości widzów czy krytyków filmowych. Nawet jeśli płynie się pod prąd i wiatr w oczy wieje. Zatem po tym krótkim wstępie mogę napisać kilka słów o najnowszych przygodach Ethana Hunta.

Już piątego stycznia na ekranach polskich kin pojawi się "Sherlock Holmes. Gra cieni". Nim jednak widzowie wybiorą się na seans kolejnych przygód duetu Holmes - Watson warto, żeby przypomnieli sobie, co działo się w pierwszej części.

„Zakochać się”- Główne role zagrali: Meryl Streep („Diabeł ubiera się u Prady”, „Pożegnanie z Afryką”) oraz Robert De Niro („Ojciec Chrzestny II”, „ Harry Angel”). Dwóch wybitnych aktorów daje gwarancję wartościowego filmu. Obraz nie porywa efektami specjalnymi, podkręconą dramaturgią. Jest prosty, wręcz banalny. Koncept filmu jest spójny: nie nachalna muzyka i nie wymuszone sceny. W swej prostocie jest uroczy.

"Różyczka" - to słowo - klucz legendarnego filmu Orsona Wellesa, twórcy, którego miłośnikom kina nie trzeba przedstawiać. Przez cały film, zarówno widzowie jak i bohater filmu - dziennikarz, będą próbowali dowiedzieć się kim w życiu sławnego magnata prasowego, kandydata na gubernatora, była owa Różyczka. I dlaczego właśnie to słowo było ostatnim wyszeptanym wyrazem przez konającego człowieka. Film z 1941 roku, wyreżyserowany przez Wellesa, który zagrał w nim również główną rolę, jest na obecną chwilę filmem - symbolem. Wtedy niekonwencjonalny i odrzucony przez publiczność (podobnie jak sam twórca), dziś zachwyca wizjonerstwem i pomysłem. Pomimo Oscara za scenariusz i dwóch innych nominacji, nie przypadł on do gustu masom.

Paul Schering – producent i pomysłodawca serialu "Skazany na śmierć" – także i w swym pełnometrażowym filmie proponuje nam solidne, męskie kino. Eksperyment to produkcja dla ludzi o mocnych nerwach. To film wręcz gęsty od przemocy. Myślę, że nie wszyscy wytrwają do końca. Niemniej eksperyment rozgrywający się na ekranie wciąga. Widz chce wiedzieć, jak to wszystko się zakończy, choć to chora ciekawość. Bo jak inaczej nazwać zjawisko, kiedy przez cały niemal film oglądamy ludzkie cierpienie i poniżanie spowodowane przez inne istoty ludzkie?

Jakie powinno być prawdziwe męstwo? Czy to tylko sama odwaga? Czy może coś więcej? Twórcy filmu „Prawdziwe męstwo” z 1968 roku udowadniają, że to nie tylko odwaga, ale także hart ducha i niezłomność charakteru.
Ojciec kilkunastoletniej Mattie zostaje zamordowany. Dziewczyna chcąc pomścić jego śmierć wynajmuje jednookiego szeryfa Reubena J. „Roostera” Cogburna. Mężczyzna - pod wpływem jej niezwykłego uporu - zgadza się choć niechętnie. Stawia jednak warunek. Zajmie się tym sam. Nie zdaje sobie jednak sprawy z tego, że Mattie tak łatwo się nie poddaje.

Czy można zmienić świat, który nas otacza? Nie można, ale można sprawić, że stanie się trochę lepszy. Na taki właśnie pomysł wpada Trevor - dwunastoletni bohater filmu Mimi Leder „Podaj dalej”. Na lekcji środowiska jako zadanie domowe dzieci dostają zadanie, co mogą zrobić dobrego dla świata. Trevor wymyśla akcję „podaj dalej”. Polega ona na tym, że pomaga on trzem osobom, w drobnych lub dużych sprawach - wymagających jednak zaangażowania - a następnie każda z osób którym pomógł na pomóc kolejnym trzem osobom i tak dalej. Oczywiście bezinteresownie.

Farmer Evans tonie w długach, ma problemy z rodziną i za wszelką cenę stara się nie ugiąć pod ciężarem losu. Jest świadkiem napadu na dyliżans banku, podczas którego spotyka słynnego Bena Wade'a. Wade, będąc poszukiwanym złodziejem i mordercą, zostaje złapany. Ma być eskortowany na pociąg o 15.10 do Yumy. Evans, zmuszony swoją sytuacją finansową i rodzinną, zgłasza się na ochotnika do pilnowania bandyty. W zamian ma otrzymać 200 dolarów.

Uwielbiasz filmy fantasy, gdzie można znaleźć dużo magii? Nie? To może czarne komedie? A może po prostu filmy o miłości? Jeżeli chociaż raz na któreś z powyższych pytań odpowiedziałaś tak i jeszcze do tej pory nie obejrzałaś Totalnej magii to sięgnij po nią natychmiast! Zbliżające się wielkimi krokami Andrzejki to świetna okazja, by za pomocą tej produkcji wprowadzić się w odpowiedni nastrój.

Nie wiemy, w jakim mieście toczy się akcja. Nie wiemy, jaki jest dzień tygodnia czy miesiąc. Nie wiemy, jakie są imiona dwóch głównych (i jedynych) bohaterów tego filmu.
Wiemy tylko, że rozmowa toczy się w mieszkaniu w biednej dzielnicy między Czarnym, który jest byłym więźniem - chrześcijaninem, a Białym - profesorem, ateistą. Mimo iż wszystko ich dzieli - wykształcenie, historia, podejście do życia - od samego początku jest to dyskusja między dwoma szanującymi się ludźmi. Gdyby spotkali się w bardziej dogodnych okolicznościach, mogliby się zaprzyjaźnić.

Marzeniem każdego mężczyzny jest, by jego dziewczyna była super laską. Ale nie każdy facet jest umięśnionym macho, bogatym biznesmenem, znawcą win, czy nawet wybitnym naukowcem. Grono płci męskiej to tzw. przeciętniacy, którzy nieraz przytłoczeni własnymi kompleksami, nie wierzą w swoje szanse u kobiet. Nie biorą pod uwagę, że za każdą, nawet najpiękniejszą fasadą, kryje się zwykle również przeciętna dziewczyna. O tym jak zmierzyć się z własnymi niedoskonałościami i przeistoczyć się z szaraka „na 5” w prawdziwego mężczyznę na „mocne 10” przede wszystkim w swoich oczach jest komedia Jima Smitha "Dziewczyna z ekstraklasy".

Wampiry, kto nie oglądał w życiu filmu o wampirach? Księża, kto nie oglądał ich w życiu na żywo? Jedno i drugie nam nieobce. A co gdyby to połączyć, dorzucić wątki a la wojna nuklearna, przesunąć wszystko w czasie i wywalić na dzikim zachodzie, w który zamienia się XXI-wieczne Stany Zjednoczone? Film zapowiada się niczym surrealistyczna powieść Nathanaela Westa. Nikt jednak nie wybierze się do wnętrza konia trojańskiego by poznawać świat przez odbyt. Chociaż, moim zdaniem, film raczej adresowany jest do intelektualnych odbytów a nie do widzów.

"A czy Ty ożywiłeś swoją kobietę?" - Tak, jak nową koncepcją w ukraińskich sklepach papierniczych są zeszyty z okładkami, na których widnieje żołnierz Armii Czerwonej, który patrząc znacząco, pyta: „A czy Ty odrobiłeś zadanie domowe?”, tak nową koncepcją filmową jest zombie romans Scotta Davida Russella zatytułowany „Świeże zwłoki”. Sam tytuł i koncepcja zachęcają do obejrzenia filmu. A co po naciśnięciu guzika „play”?

"Przed wschodem słońca"... czyli o niezwykłym spotkaniu dwojga zwykłych ludzi.
Pociąg do Wiednia. Studentka Celine, zirytowana głośną kłótnią małżeństwa obok siebie, przesiada się pare miejsc dalej. Tam siedzi chłopak – Jesse, („tak właściwie James, ale wszyscy mówią mi Jesse”). Rozpoczynają rozmowę, która będzie się toczyć w pociągu, a niedługo potem na ulicach Wiednia, przez całą noc...

Jeden z najgłośniejszych thrillerów ostatnich lat. Reżyser Dennis Iliadis w Remaku słynnego horroru „Ostatni dom po lewej” zadaje widzom pytanie- jak daleko może posunąć się para zwykłych, niczym nie wyróżniających się ludzi, którzy mszczą się na socjopatach, którzy skrzywdzili ich dziecko.

Poruszając się po kinie ociekającym krwią i brutalnością natrafiłem na ciekawy obraz zemsty rodowej. Jest to film Roberta Liebermana z 2010 r. „The Tortured”. Fabuła nie jest skomplikowana. Otóż pewien pan o specyficznych skłonnościach (transwestytyzm) porywa dziecko. Policja postawiona na nogi przez rodziców (grani przez Erikę Christensen i Jesse’ego Metcalfe’ego) dopada sadystę. Wszystko dzieje się zgodnie z prawem. Jednak podczas rozprawy prawo robi psikusa. Kozlowski (grany przez Billa Moseley’ego) ma trafić do więzienia na 25 lat. To, rzecz jasna nie zadowala rodziców…

Mechaniczno-faszystowskie rżnięcie? Widząc niesmaczny tytuł filmu mało znanego reżysera pomyślałem, że staje przede mną undergroundowy obraz kinematograficzny. Pierwsza scena nie dała mi w twarz swą ordynarnością bowiem była raczej strategicznym rozważaniem nad rozlokowaniem sztucznej krwi. Niestety, tak wygląda cały film. Rzec by można, parafrazując Churchilla, krew, seks i łzy!

Do czego zdolny jest człowiek, aby ocalić życie swoje i swojej rodziny? Okazuje się, że jest zdolny do wszystkiego, żeby ratować to co dla najcenniejsze są gotowi do najwyższego poświęcenia. Tak jak bohaterowie filmu „Eagle Eye”, uwikłani w szaloną grę, której stawka jest najwyższa - ich życie. Dwoje zupełnie obcych sobie ludzi - poszukujący swojego miejsca w życiu Jerry i samotna matka Rachel odbierają telefon. Głos tajemniczej kobiety w słuchawce informuje ich „Zostałeś aktywowany” i od tej pory jeśli chcą ocalić życie muszą wykonywać jej polecenia.

Do obejrzenia tego filmu skłonił mnie fakt, iż rolę główną w filmie gra Kevin Costner, którego uważam za całkiem dobrego aktora, który zazwyczaj gra w sensownych filmach. Dodatkowo przeczytałam bardzo krótkie streszczenie fabuły i zapowiadało się naprawę nieźle.
Niestety ten film to jedna wielka porażka. Samotny ojciec dwójki dzieci przeprowadza się wraz z nimi do wielkiego domu, w którym można dostać zawrotu głowy od ilości pomieszczeń. Do tego dom oczywiście stoi na totalnym odludziu, bo przecież to takie normalne, że dzieci potrzebują izolatki, a nie kontaktu z rówieśnikami.

Rzadko się zdarza, aby adaptacja filmowa była wierna książkowemu oryginałowi. Tak jest w przypadku filmu „Tylko dla orłów” z 1968r. opartego na bestselerowej powieści A. MacLeana o tym samym tytule.
Film opowiada fikcyjną historię rozgrywającą się podczas Drugiej Wojny Światowej. Grupa angielskich spadochroniarzy, ma za zadanie odbić z rąk niemieckich amerykańskiego generała, który dostał się do niewoli po katastrofie samolotu. Został on osadzony w siedzibie niemieckiego wywiadu, w zamku Schloss Adler, do którego można się dostać tylko jedną drogą - kolejką liniową.

Sensacja z elementami romansu i komedii. Została wyreżyserowana przez Jon'a Amiel'a w 1999 roku.
Film opowiada o bardzo znanym złodzieju drogocennych rzeczy Mac'u. Zostaje skradziony obraz Rembrandta. Wszystko wskazuje, że sprawcą jest kolekcjoner nielegalnych dzieł sztuki. Przez to firma ubezpieczeniowa jest zmuszona wypłacić wysokie odszkodowanie. Pracownica, Gin prosi szefa Hectora, by ten pozwolił jej zbadać sprawę i "poszpiegować" Mac'a. Kobieta podszywa się pod złodziejkę i od tej pory działają razem. Jednak włamywacz okazuje się sprytniejszy i odkrywa prawdę o wspólniczce, która jak się okazuje nie jest taka, jak można wywnioskować.

„Fisher King” powstał w 1991 roku. Ma już dwadzieścia lat! Mimo upływu czasu obraz jest świeżutki. Zachował wszystkie zapachy: od uczuć po kulinaria- choćby w uroczej scenie w chińskiej knajpce:) Reżyserem jest podziwiany przeze mnie wzdłuż, wszerz i wspak Terry Gilliam.
Film jest arcydziełem. To zdanie nie tylko moje ale i wielu innych. W głównych rolach obsadzono Robin'a Williams'a - numer jeden na mojej prywatnej liście aktorów. Przybliżać szczegółowo sylwetki nie trzeba. Wystarczy wspomnieć brawurową rolę w „Stowarzyszenie umarłych poetów”, czy „Hook”; oraz Jeffa'a Bridges'a - filmowego Jacka. W swym dorobku ma wiele ról, między innymi: „K-Pax”, „Drzwi w podłodze”, „Człowiek który gapił się na kozy”.

Pomimo, że Święta Wielkanocne obchodziliśmy kilka miesięcy temu, a do kolejnych jeszcze sporo czasu, dzięki dystrybutorowi Tim Film Studio, możemy chociaż na chwilę poczuć klimat tych dni. Żółte kurczaki, malowane jajeczka no i oczywiście zając wielkanocny powracają do nas w filmie z kategorii kina familijnego, pt. „HOP”.
Każdorazowo, kiedy zbliżają się Święta Bożonarodzeniowe na kinowych ekranach gości film, który swoją tematyką nawiązuje do tego okresu. Wielkanoc, które jest najstarszym i najważniejszym świętem w wierze chrześcijańskiej, przez producentów filmowych zawsze było omijane szerokim łukiem. A szkoda, bo jest to idealny temat do opowiedzenia ciepłej, życiowej i rodzinnej historii, która pomimo formy lekkiej, łatwiej i przyjemnej, niesie pozytywne przesłanie.

Odbierając telefon nigdy nie wiesz kto jest po drugiej stronie. Nie wie tego również młody Ryan z filmu „Komórka” w reżyserii Davida R. Ellisa , który odbierając telefon usłyszał po drugiej stronie kobiecy głos błagający o pomoc. Początkowo uważa to za głupi żart, ale kiedy w słuchawce słyszy rozpaczliwe krzyki Jessiki postanawia jej pomóc. Zdaje sobie sprawę, że jest jej jedyną nadzieją. Nie może liczyć na pomoc policji, gdyż nie chcąc tracić kontaktu z kobietą - wiedział, że gdyby się rozłączył już nie udałoby się jej z nim połączyć. Nie może z powodu braku zasięgu przekazać telefonu policjantom z wydziału zajmującego się porwaniami. Przekazuje jednak telefon dyżurnemu policjantowi, który po namyśle postanawia to sprawdzić. Ryan nie ma czasu musi zdążyć przed bandytami, którzy chcą także porwać syna i męża Jessici. Rozpoczyna się walka z czasem.

Są takie miejsca na ziemi, gdzie poranny śpiew ptaków niesie się kilometrami. Gdzie zwierzęta na śniadanie spijają poranną rosę z egzotycznych roślin. Miejsca, gdzie fauna i flora stanowią oszałamiającą feerię barw. Panuje tam zrozumienie, przygoda i wolność.
W takim właśnie miejscu urodził się Blu - główny bohater filmu "Rio" - piękna niebieska papuga.
Niestety jego beztroskie dzieciństwo w urokliwej dżungli zostaje przerwane. Handlarze zwierząt wywożą go do Stanów Zjednoczonych. Szczęśliwym zbiegiem okoliczności papuga trafia do rąk Lindy. Dziewczyna udomawia egzotycznego ptaka. Stają się nierozłączni, świetnie się rozumieją, są przyjaciółmi. Blu jest bardzo mądrą papugą, która świetnie sobie radzi w świecie ludzi. Potrafi pić przez słomkę, samodzielnie otwiera i zamyka swoją klatkę itp.

"Naznaczony" (Insidious) to horror z 2010 roku. Polska premiera odbyła się w tym roku. Jest to dzieło James Wan'a, który wyreżyserował także "Piłę".
Obraz opowiada o małżeństwie z trójką dzieci. Niemowlakiem i małymi chłopcami, Fosterem i Daltonem. Rodzina wprowadza się do nowego domu. Jednak nic nie układa się po ich myśli. Dalton spada z drabiny i uderza się w głowę. Następnego dnia się nie budzi. Lekarze mówią, że to śpiączka. Dziwne zjawiska pogłębiają się w domu Lambertów. Zmęczeni tym, przeprowadzają się. Dziwne sytuacje jednak nie ustają. Wyczerpana Renai wzywa medium i specjalną ekipę. Jak się okazuje przyczyną wszystkich sytuacji być może jest Dalton. Ma on zdolność projekcji astralnej i zgubił się w innym świecie. Nie jest tam bezpieczny, bo jego duszę i ciało chce zabrać demon, by krzywdzić innych.

Co robi człowiek, kiedy nie może wyjść z domu? Najczęściej wygląda przez okno. I tak właśnie robi bohater filmu „Okno na podwórze” Alfreda Hitchcocka, powstałego na podstawie opowiadania Cornela Woorlicha „It Had to Be Murder”.
Kiedy fotograf L. B. Jeffries łamie nogę, zostaje przykuty do wózka inwalidzkiego i nie może opuszczać domu jego ulubionym zajęciem, można by powiedzieć, że nawet obsesją staje się podglądanie mieszkańców domu naprzeciwko. Te wielogodzinne obserwacje sprawiają, że zaczyna podejrzewać, że jego sąsiad zamordował żonę. Nie ma jednak na to żadnych dowodów. Prosi więc o pomoc swoją przyjaciółkę, aby pomogła mu ustalić prawidłowy przebieg wydarzeń.

Oglądając pierwszą część uśmiałam się do łez i umierałam z ciekawości jak ten film się skończy, śmiało mogę powiedzieć, że była to najlepsza komedia roku i jedna z lepszych jakie widziałam kiedykolwiek. Gdy dowiedziałam się, że kręcą Hangover Part II z niecierpliwością czekałam na premierę. Niestety, początek bardzo mnie rozczarował, był dokładną kopią części pierwszej, więc bardzo zawiedziona wyłączyłam film po 20 minutach. Tydzień później włączyłam go ponownie, głównie z nudów i obejrzałam do końca. I w sumie nie było tak bardzo źle…

Poszłam do kina oczywiście ze względu na pingwiny, ponieważ je uwielbiam i gdyby było to możliwe, to posiadałabym ich całe mnóstwo. O filmie wiedziałam jedynie, że będzie to jakaś komedia, no i „pingwiny” były w tytule. I był to naprawdę zabawny film.
Ale od początku. Tytułowy bohater to karierowicz, który odstawił na dalszy plan rodzinę i uczucia. Żona odeszła, dzieci nie chcą spędzać z nim czasu. Wszystko się zmienia, kiedy zastaje pod drzwiami bardzo nietypową przesyłkę. Otóż otrzymał od swojego ojca, podróżnika, z którym dawno nie miał już kontaktu, pod opiekę... pingwina. W wyniku szeregu nieporozumień zamiast odesłać go z powrotem, to otrzymał jeszcze kolejnych kilka pingwinów. Pingwiny uratowały mu życie.

Nowe „Love story”. Tak jednym zdaniem można by film Adama Shankmana „Szkoła uczuć” oparty na motywach powieści Nicholasa Sparksa „Jesienna miłość”.
To historia tragicznej miłości dwojga młodych ludzi. Miłości, która nigdy nie powinna była się zdarzyć. Stało się jednak inaczej. Ta nieszczęśliwa miłość połączyła ze sobą młodych ludzi których więcej dzieli niż łączy - Londona - szkolnego gwiazdora, łobuza, który zawsze chce być w centrum uwagi i Jamie - miłośniczkę gwiazd, szarą myszkę, córkę miejscowego pastora. London za spowodowanie wypadku samochodowego, musi wziąć udział w szkolnym musicalu, gdzie występuje również Jamie. Stopniowo wzajemna niechęć młodych ludzi przeradza się w miłość. Na przekór wszystkim przeciwnościom losu (od Londona odwracają się przyjaciele, a ojciec Jamie nie akceptuje tej znajomości) postanawiają być razem.