Druga część "Green Street Hooligans" to kontynuacja przygód maniakalnych kibiców drużyny piłki nożnej: West Ham United. Kto widział część pierwszą, ten skojarzy znajome twarze w kontynuacji. Dave, Keith oraz Ned odsiadują karę w więzieniu za wybryki z przeszłości. A tutaj jak to za murami więzienia bywa - czekają ich kłopoty, bowiem okazuje się, że i po tej stronie muru są kibice wrogiej drużyny.

Nabijacz kasy bez polotu. Naiwny filmik klasy B. Tytuł ze scenariuszem prostym jak parasol. Bla, bla, bla... Wymieniać można dużo, ale po co? Ten film jest dla fanów piłki kopanej.

Anna (Emily Browning) powraca do domu po leczeniu w szpitalu psychiatrycznym. Senne koszmary nie dają dziewczynie zapomnieć o tajemniczej śmierci matki. Anna zaczyna pomalutku odkrywać przerażającą prawdę o tragedii z przeszłości. W tym samym czasie, ojciec dziewczyny planuje ślub z byłą opiekunką matki - Rachel. Anna wraz z siostrą Alex, podejrzewają, iż Rachel ma wiele wspólnego ze śmiercią matki, więc zamierzają wspólnie wyjaśnić całą sytuację.

"Nieproszeni goście" to remake koreańskiego horroru z 2003 roku.

O "Lektorze" nie można źle mówić bo przecież zgarnął Oscara. Z 5 nominacji, jurorzy wybrali sobie jedną i Kate Winslet dostała statuetkę za najlepszą aktorkę pierwszoplanową. To samo wydarzyło się w przypadku Złotego Globu - również wygrana pani Winslet. Do tego należy dołożyć jeszcze kilka, mniejszych nagród, ale bardzo istotnych w świeci filmu. Jeśli tytuł otrzymuje takie pochwały, a fora filmowe aż ryczą z zachwytu, to czy jest sens w ogóle recenzować "Lektora"?

Jeśli ktoś nie zna jeszcze scenariusza to krótko postaram się opisać.

Woody Allen należy do tej grupy reżyserów, których albo się kocha albo nienawidzi. Większość ludzi po prostu go nie rozumie... Ma on na tyle specyficzny sposób wyrazu, że dla wielu jest poza zasięgiem. Fani kina akcji nie odnajdą w jego produkcjach nic ciekawego i prędzej zasną niż dotrwają do końcowych napisów. Biorąc pod uwagę, że najnowsza produkcja stylistycznie nie odbiega od wcześniejszych dzieł tego wybitnego reżysera, scenarzysty i aktora zarazem, polecić ją można jedynie fanom tego typu kina.

?Vicky Cristina Barcelona? bo o tym filmie mowa miał swoją światową premierę 17-go maja 2008 roku.

"Siedem dusz" to kolejny dramat wyreżyserowany przez Gabriela Muccino z główną rolą Willa Smitha. Wcześniej Muccino stworzył bardzo dobry film "W pogoni za szczęściem". Najnowsza produkcja tego reżysera nie trzyma już takiego poziomu, ale czasu nam na pewno nie zmarnuje.

Po wcześniej obejrzanych trailerach, chciałoby się powiedzieć, że "Siedem dusz" to film pełen tajemnic, których nie będziemy w stanie rozwikłać do końcowych minut. Można by przypuszczać, że będziemy często zaskakiwani, bo reżyser sprytnie zagmatwał scenariusz, aby dopiero na końcu zagrać w otwarte karty.

Clint Eastwood będzie miał za chwilę 80 lat, ale nie przeszkadza mu to ani trochę, aby zaskakiwać nas zarówno w roli reżysera jak i aktora. Ostatnie jego filmy w których stanął za kamerą to między innymi: "Oszukana", "Sztandar chwały", "Listy z Iwo Jimy, "Za wszelką cenę" czy "Rzeka tajemnic". Każdy z tych tytułów można uznać za udany i na nasze szczęście, dobra passa Clinta się nie kończy. Co dostajemy tym razem?

Walt Kowalski (tak jest, główny bohater ma polskie korzenie!) to zgorzkniały, zrzędliwy i samotny człowiek. Po śmierci żony jest zmuszony mieszkać sam, z dala od rodziny i znajomych.

Kolejny film z cyklu "Nie wiem z jakiego gatunku filmowego pochodzę". Dodam, że bardzo marny film, więc dla wielu wytrwanie do końcowych liter to będzie coś jak walka z nałogiem - nie każdy wytrzyma. Nie dość, że gatunek trudno określić, to przedział wiekowy odbiorcy również. Dla najmłodszych nie bardzo bo przecież horror, a starsi nie będą tracić czasu na chłam, gdyż jest wiele innych ważniejszych spraw.

Najbardziej szkoda jest oryginału z którego powstał ten tytuł, a pierwowzorem jest książka Stephenie Meyer. Nie miałem okazji przeczytać tej powieści, ale z tego co wiem to książka została obwołana bestsellerem i powstały nawet kolejne tomy.

Szkoda czasu i pieniędzy. I na tym w sumie recenzja może zostać zakończona, a Ty drogi czytelniku kliknij w inną recenzję. Ja jednak chwile zostanę i opiszę krótko tą maszkarę, bo pozytywów w tym tytule naprawdę nie znajdziemy. Oczywiście na siłę zawsze można coś wymyślić, ale nic nie uratuje najnowszej części Punishera od totalnej zagłady wśród widzów i krytyków.

"Punisher: Strefa Wojny" to już trzecia część serii, która rodzi się w dość niesystematycznych odstępach czasowych. W pierwszej części z 1989 roku główną rolę zagrał ówczesny bohater filmów kina akcji - Dolph Lundgren.

Po pierwsze Mickey Rourke, po drugie Mickey Rourke, a po trzecie Guns N' Roses. I tak właśnie zapamiętałem film "Zapaśnik" w reżyserii Darrena Aronofskyego. W polskich kinach, film będzie wyświetlany 20 marca i nie wiedzieć czemu, "The Wrestler" miał mały poślizg w porównaniu do USA, bo aż ponad pół roku. Takie opóźnienia są jak najbardziej jasne przy tanich produkcjach, filmach klasy B, ale dlaczego przy tytule, który dostał Złotego Lwa na festiwalu filmowym w Wenecji za najlepszy film?

A co do tanich filmów, to szczerze powiedziawszy, to pojęcie nie jest całkiem obce "Zapaśnikowi".

Dwaj byli soulmeni i zarazem starzy kumple: Louis Hinds (Samuel L. Jackson) oraz Floyd Henderson (Bernie Mac) wyruszają w długą podróż przez USA, aby wystąpić wspólnie na koncercie ku pamięci kolegi z zespołu. Oczywiście spotka ich po drodze wiele różnych niespodzianek, ponieważ nie zdecydowali się na lot samolotem, tylko na jazdę samochodem (rzecz jasna to musiało tak wyglądać).

"Soul men" to kolejny "film drogi" (ang. road movie). Ten akurat jest dodatkowo muzyczny i nie ma możliwości, aby nie przypomniał nam się rewelacyjny "Blues Brothers".

Sara Ashley (Nicole Kidman) zaniepokojona brakiem informacji od swojego męża, wyrusza do Australii. Dociera do swojej posiadłości w Darwin, do rancza, które nosi nazwę "Faraday Downs". Na miejscu Sara spotyka poganiacza bydła (Hugh Jackman), który, co ciekawe już przez cały film będzie właśnie tak się nazywał. Gdy lady Ashley dociera wreszcie do rancza "Faraday Downs", okazuje się, że tutejszy "król" bydła, Carney ma chrapkę na ziemię Sary. I tutaj zaczyna się cała przygoda. Lady Ashley wraz z poganiaczem bydła, małym aborygenem Nullah oraz pracownikami rancza, postanawia poprowadzić 1500 sztuk bydła przez trudny teren, aby je sprzedać wojsku i tym samym uratować swoją ziemię.

"W sieci kłamstw" to już piąta produkcja reżysera Ridleya Scotta w której zagrał aktor Russell Crowe. Inne tytuły to "Gladiator", "American Gangster", "Dobry rok", i "Nottingham". Jak widać obaj panowie przypadli sobie do gustu i potrafią tworzyć naprawdę ciekawe filmy, które nie mają problemu, aby zarobić na siebie w kasach kinowych.

Ten thriller akcji toczy się głównie na Bliskim Wschodzie. Inteligentny szef CIA Ed Hoffman (Russell Crowe) siedząc głównie w swoim centrum dowodzenia w USA kieruje akcją, która ma na celu schwytania groźnego terrorysty. Wraz ze swoim najlepszym agentem Rogerem Ferrisem (Leonardo DiCaprio) chwytają się najbardziej niebezpiecznych metod, aby dostać się do liderów Al-Kaidy.

"Oszukana" to film wyreżyserowany przez Clinta Eastwooda, który jak wiemy lekkich filmów nie kręci. Tym razem pan Eastwood podjął się ekranizacji prawdziwej historii, która wstrząsnęła USA w 1928 roku. Film opowiada historię kobiety (Angelina Jolie), która zostaje pozbawiona swojego dziecka w niewyjaśnionych okolicznościach. Po długich poszukiwaniach, policja odnajduje chłopca, jednak mama jest przekonana, iż to nie jest jej zaginione dziecko. Pomimo tłumaczeń matki, policja nie chce przyjąć do wiadomości, że ich niezawodny system mógł zawieść i nastąpiła haniebna pomyłka. Jedyną pomoc znajduje w miejscowym pastorze (w tej roli John Malkovich), ale wygrać z policją i udowodnić kto ma rację nie będzie łatwo.

Od dawna wiedzieliśmy, iż powstanie kontynuacja rewelacyjnej części pierwszej. Czekania było nie mało, ale wreszcie jest - "Madagaskar 2". Po raz kolejny możemy oglądać zabawne perypetie lwa Alexa, zebry Martyego, hipopotamicy Glorii, żyrafy Melmana oraz szalonych pingwinów, które doczekały się nawet swojej własnej krótkometrażowej produkcji ("Pingwiny z Madagaskaru: Misja Świąteczna").

Na początku animacji dowiadujemy się jak Alex trafił do zoo w Nowym Jorku, a za chwilę mamy krótkie streszczenie części pierwszej, najwidoczniej dla tych którzy jej nie widzieli.

Złodziej z doświadczeniem (Morgan Freeman), rekrutuje młodszego od siebie złodzieja (Antonio Banderas) do wielkiej roboty - kradzieży drogocennych klejnotów. Owe klejnoty należą do rosyjskiej mafii, więc oczywiście nie jest łatwo. Ale cóż z tego, w końcu duet fachowców czyli młody duchem, energiczny Gabriel oraz rozsądny i inteligentny Ripley poradzą sobie w najtrudniejszych warunkach.

No właśnie... wszystko idzie tak prosto, że widz sam zastanawia się czy nie oskubać jakiegoś banku czy milionera.

Kolejna głupkowata, amerykańska komedia. Ta jednak ma pewien rozmach, ponieważ scenariusz kręci się wokół muzyki i koncertów zespołu rockowego, więc nie jest tak totalnie bezpłciowo. Czasem jest żenująco, czasem zabawnie, więc nie zaliczę "The Rocker" do totalnego dna, kilka scen może widza naprawdę rozbawić. Fani muzyki rockowej będą odrobinę więcej zadowoleni, ale naprawdę tylko odrobinę. A o czym opowiada "The Rocker"?

Ciekawy film science fiction z naciskiem na przygodę. Tak można określić amerykańską produkcję nakręconą przez Howarda McCaina. Niektórym może nie za bardzo pasować połączenia świata Wikingów ze statkami kosmicznymi, ale taki już urok "Outlandera". W tym właśnie tkwi jego oryginalność i powiew świeżości, zatem takie posunięcie jest jak najbardziej do przyjęcia.

Główny bohater - Kainan (James Caviezel) to dobrze wyszkolony żołnierz mieszkający w całkiem innym świecie (przyszłości?).

Nareszcie inteligentna komedia z Hollywood. Takie rodzynki cieszą mnie ogromnie, bo gdy już tracę wszelką nadzieję i szacunek dla kina amerykańskiego to pojawią się światełko w tunelu i ratuje na pewien czas kinematografię zza oceanu. Bo chyba wszyscy mamy dość płytkich żartów, które nawet już nie śmieszą tylko zwyczajnie irytują i odstraszają. Ten tytuł przedarł się przez ogólnie panujące schematy, dostajemy coś ciekawego.

Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na Kevina Costnera, który powraca na ekrany kin. Trzeba przyznać facetowi, że ostatnio się nie przemęcza. Ostatnio zagrał w "Mr. Brooks" z 2007 ,a wcześniej "The Torilla Curtain" w 2006 roku.

"Hell Ride" zdobędzie popularność dzięki producentowi - Quentin Tarantino. Nie ma co do tego wątpliwości, że jest to genialny reżyser. Przy "Hell Ride" trzeba jednak trzymać dystans, bo reżyserem jest kto inny. Za wyreżyserowanie filmu zabrał się koleżka Tarantino, niejaki Larry Bishop. I choć ewidentnie naśladuje styl Quentina oraz jego upodobania do filmów z lat 70, czyli tzw. klasy B, to nie wpływa to absolutnie na odczucia jakie nami targają podczas projekcji.

Najważniejszą informacją jest to, że film nie jest dla wszystkich. W USA "Hell Ride" miał już premierą na początku 2008 roku, więc dziś już doskonale wiemy jakim echem się odbił ("przeciętniak").

Ten film będzie miał albo stanowczych przeciwników, albo zapalonych miłośników. Trudno mówić o nim "film klasy B" , bo tak naprawdę jest to film klasy F, a może nawet G. Jedni nazwą go totalnym kiczem, a inni dziełem ze stylem jakiego już nie znamy. Jedni potraktują go jak totalne zero, a inni będą chcieli wyszukać w nim przesłanie, którego nie uraczymy w innych produkcjach.
Prawda jest taka drogi widzu, iż nie będziesz miał swojego zdania zanim nie obejrzysz tego... "czegoś".

"The Machine Girl" zdobył już ogromną popularność poprzez same zwiastuny, zanim film można było obejrzeć na ekranach kin.

Nie wiedzieć czemu, nasi tłumacze jak to często bywa chcą się wykazać inwencją twórczą i nazwać film po swojemu. Ciekaw jestem jak to się dzieje? Jest jakaś komisja? Narada? Głosowanie? Ostatecznie film w Polsce nosi tytuł "W cieniu chwały" i od początku roku możemy go oglądać w kinach. Na pewno do kas kinowych wielu przyjdzie dla takich nazwisk jak Colin Farrell, Edward Norton, Jon Voight czy Noah Emmerich.

I osobiście uważam, że gdyby nie Ci panowie, film byłby po prostu słaby. Głównym wątkiem jest skorumpowana jednostka policji ale w filmie znajdzie się kilka wątków pobocznych ,które prawdopodobnie mają nas przybliżyć do samych bohaterów.

W 2001 roku powstał naprawdę wciągający i trzymający w napięciu film pod tytułem "Za linią wroga" (Behind Enemy Lines) z Owenem Wilsonem i Genem Hackmanem w rolach głównych. Nie wiedzieć czemu, ktoś się pokusił 5 lat później nakręcić część drugą tej produkcji co zakończyło się okrutnym fiaskiem.

Kolejny film z kategorii "łatwy, lekki i przyjemny". Ewidentna komedia romantyczna na wieczory we dwoje. I pomimo tego, że przed połową filmu znamy już zakończenie to i tak nieźle się go ogląda. W rolach głównych zobaczymy Ume Thurman, Colina Firtha, Jeffreya Deana Morgana. Pan Morgan może i znaną twarzą nie jest, ale w tym filmie akurat jest bardzo przyjazną twarzą za którą trzyma się kciuka lub nawet dwa. Historyjka jest już oklepana do granic możliwości, więc nie można tutaj mówić o czymś nowatorskim i odkrywczym.