Do obejrzenia tego filmu skłonił mnie fakt, iż rolę główną w filmie gra Kevin Costner, którego uważam za całkiem dobrego aktora, który zazwyczaj gra w sensownych filmach. Dodatkowo przeczytałam bardzo krótkie streszczenie fabuły i zapowiadało się naprawę nieźle.
Niestety ten film to jedna wielka porażka. Samotny ojciec dwójki dzieci przeprowadza się wraz z nimi do wielkiego domu, w którym można dostać zawrotu głowy od ilości pomieszczeń. Do tego dom oczywiście stoi na totalnym odludziu, bo przecież to takie normalne, że dzieci potrzebują izolatki, a nie kontaktu z rówieśnikami.

I starszą córkę opętało coś. Ciężko właściwie powiedzieć co. Ale do tego momentu większość zdarzeń można było przewidzieć. Ile pająków i z której szuflady wypadnie, kiedy w końcu potwory przypominające ogromne mrówki zaatakują oraz kiedy i komu zgaśnie światło. Jak zwykle również w filmie pojawia się naiwny przedstawiciel prawa, który myśli, że blask odznaki uchroni go od śmierci. Standardowo też wypada, by zginęła przedstawicielka płci pięknej. Jeśli chodzi o życie głównych bohaterów, to można być spokojnym prawie do samego końca. W końcu, jeśli w filmie gra dziesięć osób, w tym troje to główni bohaterowie, to trudno by mieli zginąć od razu.
Ojciec stopniowo odkrywa, że z jego córką dzieje się coś dziwnego, ale po co się martwić skoro jeszcze nikt nie umarł.

Wyjaśnienie, jakie pojawia się w filmie, dlaczego dziewczynkę opętało coś, jest też dość dziwne i niejasne. Podobno w przeszłości już wydarzyła się podobna historia, również nastolatka wychowywana przez jednego rodzica została opętana. Matka uciekła, za to odważny dziadek spalił ją żywcem. Prawdopodobnie ta opowieść miała jeszcze podnieść grozę w filmie, tylko troszkę się nie udało, bo żadnej grozy nie było.

Do tego przez cały film słychać dźwięki jak z urządzenia do robienia rezonansu.
Od współczesnego horroru można by wymagać więcej niż tworzenie grozy ciemnością i dziwnymi odgłosami. Sama fabuła jest też mocno „fantastyczna” i naprawdę przy największej wyobraźni ciężko wyobrazić sobie, że to w czyimś życiu mogłoby się wydarzyć. Równie dobrze głównymi bohaterami mogły być krasnoludki.
Nie dodałam jeszcze bardzo istotnej rzeczy – otóż w filmie akcja (jaka akcja?) postępuje bardzo wolno. Przez pół godziny ktoś gdzieś idzie, a drugie pół wraca.

Chyba cała recenzja jest dość mocno okraszona złośliwością, ale jakoś w tym wypadku nie potrafię inaczej.
Nawet koniec filmu nie był zaskakujący. Film jedynie dla koneserów aktorstwa Kevina Costnera.

Autor: Orchidee_84

OCENA: 3/10

Zdjęcie: Wikipedia