Dwaj byli soulmeni i zarazem starzy kumple: Louis Hinds (Samuel L. Jackson) oraz Floyd Henderson (Bernie Mac) wyruszają w długą podróż przez USA, aby wystąpić wspólnie na koncercie ku pamięci kolegi z zespołu. Oczywiście spotka ich po drodze wiele różnych niespodzianek, ponieważ nie zdecydowali się na lot samolotem, tylko na jazdę samochodem (rzecz jasna to musiało tak wyglądać).

"Soul men" to kolejny "film drogi" (ang. road movie). Ten akurat jest dodatkowo muzyczny i nie ma możliwości, aby nie przypomniał nam się rewelacyjny "Blues Brothers". Podobieństw do tamtej dwójki na pewno kilka się znajdzie, ale oczywiście nie ma żadnych szans, aby "Soul men" przebiło w jakimś aspekcie film z 1980 roku.

Na początku nawet film wzbudza zainteresowanie, ale z czasem ono maleje i maleje. Gdy docieramy do końcowych napisów, stwierdzamy, że zawiedliśmy się po raz kolejny. A dlaczego po raz kolejny? Ze względu na postać Samuela L. Jacksona, który dawno temu przyzwyczaił nas do filmów rewelacyjnych. Jednak to było naprawdę dawno temu, a Jackson z sukcesem niszczy swój wizerunek z filmu na film. Kto mu dobiera te role? Czy ten facet nie czyta scenariuszy? A może chce po prostu przetestować nową fryzurę? No bo trzeba przyznać, iż w Hollywood nie znajdziemy większego maniaka, który tak przykłada uwagę do swojej fryzury. Nie wiem czy nawet w tej kwestii nie odpada sam David Backham. Podsumowując, niestety "Soul Men" nie przełamał złej passy czarnoskórego aktora.

Film ogólnie nie jest klapą. Ogląda się go całkiem przyjemnie, ale widzimy tam powielanie schematów i w sumie nic nas nie zaskoczy. Po prostu kolejna historyjka, która umili nam jeden wieczór. Jestem miłośnikiem filmów muzycznych, ale tutaj żadna z piosenek tego duetu nie przypadła mi do gustu. A czyż nie o to chodzi w filmie muzycznym? Jest zabawnie, jest luzacko, ale bez zachwytu. Film wg mnie przeciętny i szybko o nim zapomnimy.

OCENA: 6/10

Zdjęcie: Wikipedia