Johnny Truelove (Emile Hirsch) to młody dealer narkotyków żyjący pod protekcją swojego ojca Sonnyego (Bruce Willis). Johnny w towarzystwie swoich oddanych kolegów jakimi są Frankie Ballenbacher (Justin Timberlake) czy Elvis Schmidt (Shawn Hatosy), spędza swoje życie przede wszystkim na ciągłych imprezach pełnych alkoholu i narkotyków. Gdy pewnego dnia dochodzi do kłótni pomiędzy nim, a jego kumplem od ciemnych interesów Jake'iem Mazurskym (Ben Foster) , w odwecie młody gangster Johnny porywa przyrodniego brata Jake'a – Zacka, mszcząc się w ten sposób. Konsekwencje tego czynu niestety będą dla większości bohaterów fatalne.

Są czasem takie filmy, które pozornie nieatrakcyjne nie pozwalają Ci oderwać się od ekranu. Nie zwróciłbym uwagi na ten film, nie przepadam za biografiami ale interesują mnie wszystkie projekty Seana Penna (i ten facet był mężem Madonny?).

Film oparty na faktach, biografia „dziwnego” studenta (bo który młody chłopak rezygnuje z fajne bryczki jaką mu chce sprezentować ojciec, buntuje się bo odkrywa sekrety rodzinne jakich miliony w dzisiejszym świecie?) który wyrusza w podróż życia. Piękne obrazy pokazujące zwyczajne Stany Zjednoczone, Góry Skaliste, bajeczna Alaska.

Historia legendarnego koncertu Woodstock jest z pewnością doskonałym materiałem na film. Napisano i powiedziano już o nim wiele i co by nie mówić stał się kultowym wydarzeniem muzycznym które skierowało kulturę popularną na inny tor.

Tym razem opisania tego podjął się Ang Lee czyli reżyserska ekstraklasa, zdobywca Oskara za „Tajemnice Brokeback Mountain”. Zrobił to w bardzo ciekawej formie. Zaadoptował autobiograficzną powieść Elliota Tibera, człowieka który sprawił, że festiwal został zorganizowany w okolicy podupadającego motelu jego rodziców. Ratuje dzięki temu ich przed bankructwem, a El Monaco (bo tak się nazywa motel) staje się bazą i centrum dowodzenia koncertu.