Jestem o tym przekonany, że widzowie, którzy obejrzeli "Ink" podzielą się na dwa obozy i to jeszcze zanim dotrą do końcowych liter z obsadą filmu. Możliwe, że trafią się jakieś jednostki, które ocenią film na "średni", jednak zdecydowana większość opowie się albo za filmem wspaniałym, albo za totalnym kiczem.
Ja jako widz znudzony schematami i hollywoodzką impotencją na produkowanie zaskakujących filmów, jestem jak najbardziej w obozie rebeliantów czyli tych głosujących za "filmem wspaniałym".

Nie marzyło mi się, że w tym roku zostanę jeszcze tak pozytywnie zaskoczony. Cieszę się, że w ogóle film wpadł w moje łapska, gdyż światowa premiera odbyła się na początku 2009 roku, a Polska nie nastąpiła nigdy. Dlaczego? Gdy nie wiadomo o co chodzi, to oczywiście chodzi o pieniądze i pewnie tu nie było inaczej. Ciężko promować nietypowy film w kinach, gdyż istnieje ryzyko porażki czyli utopienia mamony w błocie. Czy tak by rzeczywiście było? Trudno powiedzieć, nie mi oceniać gust filmowy widzów w naszym kraju.

Krótko o filmie... niech napisze ktoś inny, gdyż ja nie jestem fanem streszczeń. Zawsze, nawet w super krótkich zajawkach scenariusza są pewnego rodzaju spoilery, więc po co widza informować o tym co tam się wydarzy? Czy ktoś by obejrzał Forresta Gumpa, jeśli w streszczeniu było by napisane, że przez 90% filmu facet gada o swoim życiu siedząc na ławce na przystanku autobusowym? Zatem odpuszczam tą zbędną część recenzji.

Co można zauważyć w filmie to wszechobecna "taniość". Nie da się uniknąć wrażenia, iż "Ink" to produkcja zrealizowana za kilka średnich amerykańskich wypłat. Nie doświadczymy tutaj super efektów specjalnych, które powinny pojawić się w filmie science fiction. Doświadczymy natomiast wiele pomysłowych trików kamerą, które mogą (ale nie muszą) się spodobać. Nie zobaczymy również żadnych znanych twarzy, a gra aktorów bez większego doświadczenia może trochę popsuć zabawę. Ale tylko trochę. To tak jak by znajomi z podwórka zebrali się do nakręcenia filmu, rozbili swoje świnki skarbonki i ruszyli z pasją do boju. I tutaj tę pasję i zaangażowanie widać gołym okiem, jeśli nie ma się fury kasy na film to trzeba sobie jakoś radzić i ta ekipa, moim zdaniem spisała się na medal. Okazuje się, że wystarczy mieć dobry pomysł i szczere chęci, aby osiągnąć swój mały sukces. Celowo napisałem "mały", gdyż film niestety nie miał funduszy na promocję, więc niewielki procent widzów w ogóle dowie się czym jest "Ink". Szkoda, wielka szkoda, gdyż każdy marzy czasem odsapnąć od ścieków jakie serwuje nam na co dzień Hollywood. I tutaj właśnie jest szansa na zaczerpnięcie świeżego powietrza.

Klimat. Ten unosi się od bladego początku po sam koniec. Tajemniczy, przerażający, inspirujący, zmuszający do myślenia. O tak, rzadko mamy przyjemność poćwiczyć nasze szare komórki przed ekranem, a tutaj akurat nie wszystko zaraz jest podane na talerzu. Na koniec cała zagadka zostaje rozwikłana, ale wcześniej mamy szansę odkryć ją sami, czy to się uda czy nie, zależy tylko od nas samych. Naprawdę warto dać się porwać tej nietuzinkowej opowieści i przenieść się w dwa tak odmienne światy. Poznać tą piękną historię i trzymać mocno kciuki za głównych bohaterów.

"Ink" to dla mnie pełnoprawne odkrycie tego roku. Myślę, że jeszcze wrócę nie raz do tego tytułu, aby przenieść się w tę wyimaginowaną krainę, która tak mi przypadła do gustu. Walka dobra ze złem to temat bardzo nam wszystkim znany, jednak tak przyrządzony jeszcze nigdy nie był. "Ink" jest oryginalnym filmem z przekonującym morałem i za to właśnie dostaje ode mnie wysoką notę. Po prostu polecam na każdą porę dnia i nocy.

Autor: Bartosz Studenny

OCENA: 8/10

Zdjęcie: Wikipedia