Z zaciekawieniem śledziłam rozdanie Złotych Globów mimo tego, iż niektórych nominowanych filmów nie miałam możliwości oglądać. Trzymałam kciuki za "Avatara" choć chyba niepotrzebnie, gdyż doskonale sobie poradził. Zbliżają się Oskary, a ja zmieniłam swój typ. Nie wiem czy urok osobisty i powalający uśmiech głównego bohatera. Czy może sentyment do ukochanego filmu z lat młodości o lekarzach z ostrego dyżuru, zmusza mnie do tego, aby z całych sił kibicować filmowi Jasona Reitmana „W chmurach” z Georgem Clooneyem w roli głównej.

Jest to doskonałe dzieło, które zmusza do myślenia, wzrusza, czasem rozbawia.
Ryan Bingham (George Clooney) jest osobą, która większość swojego życia spędza w podróży. Pełni on bardzo niewdzięczny zawód, gdyż jest zatrudniany przez duże korporacyjne firmy, które nie mają odwagi lub czasu przekazać swoim pracownikom, iż to ich ostatni dzień w pracy. Robi to z wyczuciem i stylem proponując pracownikom pakiety, które mają im pomóc w dalszej karierze zawodowej. Główny bohater kocha swoją pracę, a raczej podróże, które są z nią związane. Doskonale czuje się na lotniskach i w pokojach hotelowych gdyż jest to całe jego życie. Nie bywa często w domu, nie utrzymuje kontaktów z bliskimi, nie posiada rodziny, a mimo tego jest szczęśliwy. Jednak coś ulega zmianie, gdy poznaje młodą i ambitną Natalie Keener (graną przez Anne Kendrick). Jest to osoba, która wprowadza innowacje w jego firmie, likwiduje drogie podróże służbowe, zastępując je nową technologią komputerową, gdzie za pomocą internetu można zwolnić każdego pracownika. Nie muszę mówić, iż Ryan nie jest zachwycony i próbuje pokazać młodej pracownicy realia jego zawodu. W międzyczasie poznaje wiodącą zbliżone życie Alex (Vera Farmiga) z którą wdają się w przelotny romans. Te wszystkie aspekty sprawiają, iż główny bohater zastanawia się nad swoim, życiem i nawet postawiania coś w nim zmienić, a jak to się zakończy musicie zobaczyć sami.

Rzadko się zdarza, żebym chciała zobaczyć ten sam film drugi raz, ale w tym przypadku na pewno wybiorę się na niego po raz kolejny do kina. Film mnie oczarował, bardzo mi się podobał. Była to doskonała opowieść co w naszym życiu jest ważne, a co schodzi na drugi plan. Gigantycznie zaskoczyło mnie zakończenie, nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy.
Muszę się przyznać, że nie zdawałam sobie też sprawy z istnienia takiego mechanizmu. Nie wiem czy tylko w USA jest taka moda, czy również u nas zdarzają się sytuacje, iż siada naprzeciw ciebie zupełnie obca osoba, której nie widziałeś nigdy w życiu i informuje cie o utracie źródła dochodu. Mam nadzieje że film zostanie obsypany Oskarami, trzymam za to bardzo mocno kciuki. :)

Ocena: 10/10

Zdjęcie: Wikipedia