To żywych należy się obawiać. Martwi nie zrobią nikomu nic złego. Takie słowa wypowiada jeden z bohaterów filmu „Szepty”. Dlaczego jednak zmarli ukazują się żywym? Może mają dla nich jakieś przesłanie?

Pierwsza połowa XX wieku. Główna bohaterka Florence Cathcart niczym żeńska wersja Houdiniego zajmuje się demaskowaniem fałszywych spirytystów i szarlatanów, którzy żerują na nieszczęściach innych ludzi i wyłudzają od nich pieniądze. Jej działaniom przyświeca cicha nadzieja, że uda jej się odnaleźć prawdziwy świat duchów, a w nim swojego zabitego na wojnie ukochanego. I taka szansa się pojawia. Zostaje zaproszona do szkoły z internatem dla chłopców, gdzie doszło do tragicznego wypadku. Zginął jeden z uczniów, a jego śmierci nie da się racjonalnie wytłumaczyć. Wszyscy uważają, że za jego śmierć odpowiada błąkający się po starym zamku- w którym urządzono szkołę- duch dziecka. Florence choć niechętnie daje się namówić i zamierza udowodnić, że te zdarzenia można racjonalnie wytłumaczyć. To co tam zastanie odmieni jej życie już na zawsze i zmusi do zmierzenia się z przeszłością, której nie chciała pamiętać.

„Szepty” to opowieść gotycka, w której nie liczy się zaszokowanie widza morzem kwi i latającymi częściami ciała. Wbrew pozorom nie jest to horror, choć film ten- moim zdaniem błędnie- został zakwalifikowany do tej kategorii. Film ten to opowieść o ludzkiej naturze. Świat duchów, choć niebezpieczny jest tylko objawem tego co wymyka się temu co człowiek jest w stanie zrozumieć. Ale jak szybko przekonują się bohaterowie a wraz z nimi widzowie, bardziej niezrozumiałe jest zachowanie żywych.

Ten obraz jest przepełniony bólem, smutkiem i tragedią. I chociaż prawdę poznaje się dopiero pod koniec filmu to jednak taką atmosferę czuje się od pierwszych minut filmu. Duża w tym zasługa autora zdjęć Eduarda Grauda, którzy przykuwa uwagę intymnymi kadrami, ale także wspaniałej grze aktorskiej. Aktorzy Rebecca Hall, Dominik West czy Imelda Staunton nie popisują się swoim talentem aktorskim. Trzymają nerwy na wodzy i przez to wewnętrzny ból ich bohaterów jest bardziej widoczny.

Polecam „Szepty” wszystkim tym, którzy wyżej od strachu i odrazy cenią tajemnicę i specyficzny klimat.

OCENA AUTORA: 8/10

Autor: Ela

Zdjęcie: Wikipedia