„Narzeczony mimo woli”, komedia romantyczna z 2009 roku. Główną rolę żeńską zagrała Sandra Bullock- jedna z moich najlepszych aktorek /„Ja Cię kocham, a ty śpisz”, „Totalna magia”, „Speed- niebezpieczna prędkość”/. Partnerował jej Ryan Reynolds /„Teściowie”, „Amityville”, „X-Men. Geneza- Wolverine.”/.

Kolejna interesująca komedia o ludziach i ich perypetiach związanych z najpiękniejszym uczuciem- miłością. Sandra Bullock posiada najpiękniejszy w moim odczuciu uśmiech jeśli chodzi o aktorkę- niezwykle ciepły i czarujący. Nasza filmowa Margaret Tate robi karierę w dużym wydawnictwie. Jej życie jest poukładane co do sekundy. Gdy pojawia się w pracy, wszyscy stają na baczność. Każdego pracownika wyciśnie jak cytrynę, nie pomijając swego asystenta/sekretarza Andrew'a Paxton'a. Czas mija Margaret na robieniu kariery. Jest twarda i wymagająca. Nie znając jej wcześniejszych losów można by o niej wyłącznie źle myśleć.

Jednak gdy dowiadujemy się, iż w wieku nastu lat straciła rodziców, przynajmniej nieco spuścimy z tonu. Być może chwilę zastanowimy się, iż musiała uporać się ze stratą w wieku w którym potrzebowała rodziców. Musiała walczyć z przeciwnościami losu który nie był dla niej zbyt łaskawy. Od nowa poukładać życie. Skupiła się na karierze, nie dopuszczała do siebie zbyt blisko ludzi- nie ufała im. Była sama.

Przyszedł dzień który otworzył kolejny rozdział jej życia. Okazało się iż jej prawo do pobytu w Stanach Zjednoczonych dobiegło końca i ma bardzo mało czasu na wyjazd i powrót do Kanady. Wpada na przewrotny plan: zaszantażowała swego asystenta by się z nią ożenił. Ten początkowo zszokowany i zaskoczony jej propozycją, przyjmuje ją. Czysty biznes: ona dostanie obywatelstwo, on awansuje.

Wyjeżdżają do jego rodziców na łikend na piękną i zjawiskową Alaskę. Tu rozpoczyna się właściwa akcja. Zamknięta w sobie i niezbyt wylewna Margaret staje przed wesołą i mocno związaną z sobą rodziną Andrew'a. Oboje początkowo dobrze grają role „zakochanej” pary. Jednak im bliżej końca łikendu tym bardziej sytuacja wymyka się spod kontroli. Ona od iluś lat sama, bez rodziny nie umie znaleźć się w świecie, w którym ktoś spyta jak się czuje, uśmiechnie się szczerze- tak po prostu. Przyniesie śniadanie do łóżka. Ludzie dla których takie sytuacje są normalną codziennością – są szczęściarzami. Taką babcię mieć, jak filmowa babcia Annie- to prawdziwy skarb!

Ona powoli się przed nim otwiera. On uważnie słucha jej słów, przygląda się jej. Widzi jej przemianę, jej niezdarność w relacjach rodzinnych. Stopniowo rodzi się między nimi uczucie. Margaret zaczyna się zastanawiać nad sensem swego planu- odkryła wartość rodziny i pojawiły się skrupuły. Akcja nabiera tempa i pędzi. Z Alaski przenosi się do Nowego Jorku- co tam się działo :) to już trzeba samemu obejrzeć. Nie pozbawię was drodzy kinomaniacy rozkoszy obejrzenia finału samodzielnie, nie pisnę już ani słowa:)

Film polecam na fajny wieczór z lampką wina- polecam półwytrawne dobrze wyważone bukiety smakowe. Lub bardziej pikantne wina z „ogniem”z gorącej Ameryki Południowej, np. chilijskie- mocne, z dużą ilością tanin. Swój zapach i kolor zawdzięczają palącemu słońcu. Tak jak dobrze zmieszane uczucia, tworzące niepowtarzalny bukiet komedii romantycznych z klasą.

OCENA AUTORA: 8/10

Autor: beatrix

Zdjęcie: Wikipedia