Komedii akcji w wykonaniu Jackie Chana chyba nikomu nie trzeba przedstawiać ani specjalnie rekomendować. Gdy dorzucimy do niego Owena Wilsona (m.in. „Armagedon”, „Anakonda”, „Poznaj mojego tatę”) możemy być pewni porządnego kina. I tak właśnie jest tez w tym przypadku. Dostajemy naprawdę porządny kawał amerykańskiej kinematografii z niesamowitymi scenami walki i jeszcze lepszym humorem.

Co nieco o fabule.

Fabuła, jak to przeważnie bywa w takich filmach, jest prosta niczym scenariusze komedii z Louis de Funès’em. Jest jeden wątek główny, który jest tylko torem po którym toczą się akcje mające na celu rozśmieszyć odbiorcę. Tak więc pewnego razu z Zakazanego Miasta zostaje porwana księżniczka Pei Pei. Porywa ją zdrajca chcący otrzymać za nią pokaźną sumkę złota jako okup. Cesarz wyznacza swoich najlepszych gwardzistów, w tym Chona Wonga (Jackie Chan), aby dostarczyli ów kruszec i sprowadzili księżniczkę cała i zdrową z powrotem do XIX wiecznych Chin. Akcja filmu poprowadzi nas poprzez Chiny, Dziki zachód i Indiańską wioskę tworząc bardzo dużo prześmiesznych historii i wydarzeń. Już na początku poznajemy grupkę nieudolnych bandytów-kowbojów którzy chcą okraść pociąg którym podróżuje Chon i pozostali gwardziści. Jednym z nich jest Roy O’Bannon (Owen Wilson) drobny cwaniak, kobieciarz i oszust którego losy w niezwykły sposób splotą się z Wongiem tworząc prześmieszną komedię z humorem na najwyższym poziomie.

Co kraj to obyczaj.

W filmie spotykamy trzy niezwykle kontrastujące ze sobą rasy ludzi: Indian, Chińczyków i Amerykanów jako kowbojów z Dzikiego Zachodu. Jedni w ogóle nie rozumieją drugich jak również tradycyjne zachowania pierwszych budzą śmiech u kolejnych. Na przykład widzimy dwóch chińskich gwardzistów, którzy ćwiczą jakąś sztukę walki z mieczami w ręku. Co na to powiedział Indianin? Żydzi . Kolejnym przykładem na znakomity humor może być Chon Wong który po wypaleniu indiańskiej fajki pokoju budzi się kolejnego dnia z kobietą u boku i dowiaduje się, że ma żonę. Takie akcje zdarzają się w tym filmie praktycznie w każdej scenie i na pewno każdy fan komedii znajdzie tutaj cos dla siebie.

Śmiech to zdrowie.

Jak już wcześniej to podkreślałem humor w filmie jest niewybredny. Zawdzięczamy go oczywiście mistrzom czyli Jackie’mu i Wilsonowi. Ich filmowe kreacje różnią się diametralnie więc jak można się spodziewać ich przyjaźń będzie obfitowała w wieczne nieporozumienia i śmieszne sytuacje. Wong jest niezbyt rozgarniętym gwardzistą, mistrzem sztuk walki, którego życie podporządkowane jest Cesarzowi. Roy zaś jest nieudacznikiem próbującym na wszystkim zarobić, przespać się z jak największą ilością kobiet w Saloonach przy czym za wszelką cenę stroniąc od zadym. Tworzą idealnie zgrany rozśmieszający zespół. Nie sposób jest tutaj nie wspomnieć, ze obaj bohaterowie mają więcej szczęścia niż rozumu i z niektórych sytuacji wychodzą po prostu cudem.

Zakończenie.

Film bardzo dobry, godny polecenia każdemu. Charakteryzuje się znakomita obsadą, bardzo dobrym humorem i częstymi zwrotami akcji. Choć już dość sędziwy można nazwać go majstersztykiem w tej dziedzinie filmów. Można go oglądać z dziewczyną, przyjaciółmi, rodziną i na pewno każdy znajdzie w nim coś co go rozśmieszy i znacznie poprawi nastrój. Zdecydowanie polecam.

Data premiery na świecie: 19.05.2000
Data premiery w Polsce: 15.12.2000
Reżyser: Tom Dey

Ocena: 10/10

Zdjęcie: Wikipedia