„Kapitan Corelli” piękny melodramat wojenny z 2001 roku, którego tematem przewodnim jest miłość. Akcja filmu rozgrywa się w malowniczej Grecji, a dokładniej na jednej z przecudnych wysp- okraszonych zielenią we wszelkich jej odcieniach, otoczonych wodą krystalicznie czystą, błękitną, modrą i Bóg raczy wiedzieć w jakim jeszcze odcieniu mieniącą się w promieniach słońca. Wielkim atutem filmu jest przedstawienie generacji młodych- z ich marzeniami, pragnieniami, emocjami; jak i pokolenia ich rodziców- zdania przez nich wypowiadane są głęboko mądre mądrością bagażu lat doświadczeń.

Film rozpoczyna się od pochwały życia w tak pięknym i spokojnym miejscu. Któż nie chciałby tak żyć? W otoczeniu cudnej przyrody czas mieszkańcom upływa na pracy, wspólnych zabawach, modlitwach. Toczy się swoim spokojnym rytmem.

Główna bohaterka Pelagia / boska Penelope Cruz „Vicky, Cristina, Barcelona”, „Volver”, „Szepty aniołów”/ zakochuje się w miejscowym chłopcu Mandrasie. Szczęście nie trwa długo. Wybucha II wojna światowa. Złamała życie niejednej metropolii, jak i małym miasteczkom. Nie uniknęła tegoż losu Kefaliniia. Pelagia szybko zaręcza się ze swym wybrankiem nim ten wyjedzie na wojnę. Na spokojną do tej pory wyspę przybywa oddział włoskich żołnierzy. Dowodzi nimi tytułowy kapitan Corelli /szalenie przystojny Nicolas Cage „Bez twarzy”, „Pan życia i śmierci”, „Next”/. Kapitan ma stacjonować w domu ojca Pelagii. Młodzi poznają się, możemy szybko się domyślić iż coś między nimi się wydarzy.

Przez jakiś czas mieszkańcy Kefalinii współtrwają wraz ze stacjonującym oddziałem. Żołnierze traktują swój pobyt jak wakacje. Bawią się, śpiewają, flirtują. Żyją nadzieję szybkiego końca wojny. Nic nie trwa wiecznie i ten pozorny spokój znika. Karta powodzenia Włoch w wojnie się odwraca. Niemcy przejmują kontrolę nad wyspą, nasz oddział ma oddać broń i wycofać się. Są nieufni i obawiają się o swoje życie. Niedawny sojusznik staje się wrogiem. Podejmują wraz z mieszkańcami wspólną próbę walki z najeźdźcą. Przegrywają. Z oddziału przeżył tylko nasz kapitan. Zielona wyspa obraca się w ruinę wskutek nalotów niemieckiego lotnictwa, oraz działań wojsk lądowych. Rajska Kefalinia stała się kolejnym ogniwem w pierścieniu ognia szaleńczej wizji Hitlera.

Gdzieś między tymi tragicznymi wydarzeniami toczy się wątek miłosny Pelagii, jej narzeczonego i kapitana. Pelagia musi wybrać i wybiera jego- Corelliego. Miłość przychodzi do nas w różnych momentach, często wtedy gdy się jej nie spodziewamy. Pelagia wybrała miłość która okazała się dużo bardziej dojrzała w przypadku kapitana, niż w przypadku narzeczonego. Każdy z nas może znaleźć się w takiej sytuacji. Możemy być z kimś długi czas. Pewnego dnia obudzimy się ze świadomością że ten ktoś nowy, jest tym „kimś”. Wielokrotnie możemy próbować analizować swą kłopotliwą sytuację, i za każdym razem może wyjść ten sam wynik- to nowe uczucie podłóg nas jest mocniejsze, dojrzalsze. Tego typu refleksja może nam w jakimś stopniu uzmysłowić trudność wyboru Pelagii.

Obraz możemy analizować w wymiarze miłosnym. Penelope Cruz i Nicolas Cage świetnie wpasowali się w role ludzi, którzy zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia. Ich płomienne uczucie przetrwało- nie strawił go ogień wojny. Rany jakie czasy ciemności wypaliły w ich duszach nie zgasiły woli życia.

Inny wymiar- życiowa mądrość. W tym filmie jak w mało którym- możemy usłyszeć, przemyśleć i zapamiętać wiele mądrych słów wypowiadanych głównie przez ojca Pelagii. W dzisiejszym zabieganym świecie, gdzie konsumpcjonizm i spłycenie w kontaktach międzyludzkich zbiera swoje żniwo, słowa te nabierają szczególnego wydźwięku.

Wymiar historyczny- po raz wtóry potwierdza się stara prawda: zgoda buduje, niezgoda rujnuje. Przez człowieka który chciał przemodelować świat według swych chorych wizji, za milczącym przyzwoleniem wielu, zastraszeniem i zabijaniem milionów- świat opętało drugie piekło w dwudziestym wieku. Dopóki pamiętamy te żywioły zła, dopóty nie dojdzie do kolejnego w wymiarze globalnym.

Film polecam wszystkim. Każdy znajdzie tu coś dla siebie: miłość, filozofię i pochwałę życia. Przyczynek do dalszej refleksji na temat wojny i jej wpływu na nasze życie. „Kapitan Corelli” jest niczym bursztyn wyrzucony na piaszczysty brzeg. Mieni się w słońcu ciepłą miodową barwą. Uważniejszy obserwator dostrzeże pęknięcia, pęcherzyki powietrza, zatopione w dalekiej przeszłości stworzenia w skarbie wydobytym z wody.

OCENA AUTORA: 8/10

Autor: beatrix

Zdjęcie: Wikipedia