„Do diabła z miłością” komedia romantyczna z 2003 roku. Film zrealizowano w konwencji kina lat 60- tych. Błyskotliwe gagi, muzyka w klimacie swingu, klasycznego jazzu. Dla zwolenników takich klimatów nie lada gratka. Muzyka jest ważnym elementem, w niektórych momentach film wchodzi w klimat musicalu. Dźwięk tworzy zgrabną całość wraz ze scenografią, uroczą grą aktorów, czy ich eleganckimi ubiorami. W tej przestrzeni film nawiązuje do „Diabeł ubiera się u Prady”.

Z jednej strony obraz można uznać za naiwny, wręcz pretensjonalny. Wyreżyserowane miny, gesty, słowa mogą jednak skierować naszą refleksję w innym kierunku. Czego to nie zrobi każdy z nas by zdobyć ją/ jego? Ubierze maskę, wymyśli bajkę, a w kieszeni będzie nosić lampę Alladyna wypełnioną po brzegi marzeniami. On i ona, wieczna gra miłosna którą toczy każdy z nas.

Ona blondynka o szałowej figurze uważająca że mężczyźni nie są koniecznie do szczęścia potrzebni. Rolę zagrała bardzo zgrabnie Renee Zellweger /Barbara Novak/. Wydaje książkę w której opisuje swą filozofię podejścia do mężczyzn pod tym samym tytułem jak film. Książka odnosi sukces, kobiety przechodzą do frontalnego ataku na panów i biorą sprawy- czyli życie w swoje ręce.

On przystojny i wytworny, dbający o stałe dopisywanie kobiecych serc do swej listy zdobyczy. Umawia się z nią Barbarą kilkakrotnie, jednak za każdym razem Barbara słyszy w wytwornej restauracji, w słuchawce telefonu podanej przez niemniej wytwornego pracownika owej restauracji słodkie i kurtuazyjne wybiegi o nagłym wydarzeniu które to stanęło na drodze ich spotkania. Za każdym razem kamera w sposób prześmiewczy pokazuje nam kto naprawdę zatrzymał Ewan'a McGregor'a /Catcher Block/.

Ona dowiaduje się o jego niecnych wybiegach i przysięga że już nigdy z nim się nie spotka. Jednak gdy jej książka staje się sławna, on jako odwieczny łowca nie może sobie pozwolić by odpuścić tak znane nazwisko. Podstępem udaje mu się do niej dotrzeć. Jego atut? Ona go jeszcze nie widziała. Wymyśla sobie nową tożsamość. Teraz jest skromnym mężczyzną pracującym w NASA, na pierwszej randce pocałunek jest dla niego zbrodnią. Ona oczarowana jego manierami myśli o nim coraz częściej.

Ciągłe zwroty akcji, szalone tempo zdarzeń pokazuje nam jak potrafimy głęboko zaangażować się by zdobyć? Pokochać? Pobudki jakimi kierujemy się są różne. Od głębokiej miłości od pierwszego spojrzenia, po zimne i wykalkulowane powiększanie listy zdobyczy. Oczywiście życzmy sobie wszyscy tego pierwszego :)

Wnętrza są wysmakowane, ubiory nieskazitelne. Barbara niemal w każdym ujęciu ma inny strój, w innym kolorze, ale zawsze z najwyższej półki. Można sobie wyobrazić jak wielka musiała być garderoba by te pomieścić i rozpisać do poszczególnych scen. Niejedna z kinomaniaczek westchnie: mieć taką szafę, ach mieć :)

Film polecam jako odprężająca i uroczą komedię na leniwy "łikend". Jako sentymentalną podróż w czasy naszych rodziców: czasy swingu, ciekawych strojów, wytwornych restauracji z duszą. Jaki będzie finał wojny damsko-męskiej? To już musicie zobaczyć sami drodzy kinomaniacy :)

Autor: beatrix

OCENA AUTORA: 8/10

Zdjęcie: Wikipedia