Podróż w oparach gorzałki i papierosów

Skandynawska komedia, zabrzmiało mi dobrze i na dobre mi wyszła. Może nie umierałem ze śmiechu, ale taki humor świetnie komponuje się z surowym skandynawskim klimatem. Tak najkrócej mogę określić ten film. Niby zabawny, ale w swej zabawie nostalgiczny i smutny, bowiem opowiada o doskwierającej samotności 30-letniego mężczyzny w trudnym okresie życiowym. Opuszczony przez dziewczynę, która zdradza go z najlepszym przyjacielem wprowadza na ekran zgorzkniałego i znudzonego życiem człowieka. Informacja o tym, że jest ojcem jej dziecka sprawia, że staje na nogi i zaczyna swoja wielką podróż. Podróż, która ma uzdrowić i zaleczyć jego zbolałe serce.
Jomar bo tak ma na imię główny bohater, pragnie więc zmienić swoje życie. Robi coś głupiego, ale najwyraźniej tylko to może nim wstrząsnąć. Pali swoje miejsce pracy i rusza skuterem śnieżnym na daleką Północ gdzie mieszka jego dziewczyna. Nie zapomina o zapasie alkoholu bez którego nie może się obyć i który jest jednym z głównych elementów filmu.

Jomar w podróży spotyka równie samotne osoby jak on. Szuka u nich pomocy i otrzymuje ją. Otrzymuje też coś więcej – zrozumienie tego że każdemu potrzebny jest przyjaciel. Dotyka jednocześnie katastrof różnych bohaterów, przeprowadzając swoistą drogę ku lepszemu.
W filmie nie brakuje momentów komediowych. Są one jednak przysłonięte. Widz się śmieje, ale po chwili znów zapada w chłodny klimat opowieści. Droga jaką przemierza główny bohater nie jest łatwa, oślepia go dosłownie i w przenośni, ale jak w każdej takiej historii, na końcu czeka nagroda.

Chciałbym powiedzieć, że jest to film "drogi" a nie mogę, chciałbym powiedzieć że jest to komedia, ale do końca nią nie jest.

Film dla każdego człowieka, bo każdy znajduje się na zakręcie i każdy szuka drogi do szczęśliwego domu.

OCENA: 5/10

Zdjęcie: Wikipedia