Muszę przyznać, że film zaciekawił mnie od samego początku, gdy w Internecie ukazały się pierwsze trailery i plakaty. Po ich obejrzeniu od razu włączył mi się mój ukryty chromosom zombie-maniaka : ) Jako, że jest mało wybitnych filmów o żywych trupach i od genialnego według mnie „Świtu żywych trupów” z 2004 roku nie ukazało się nic godnego uwagi, byłem do niego dość sceptycznie nastawiony. Postanowiłem jednak sprawdzić co przynosi nam już równie nadgnity ze starości niczym zombiaki rok 2009 : ) Czym zachęciły mnie owe trailery? Chyba przede wszystkim dość nietypowym połączeniem ośnieżonych gór, hitlerowskich żywych trupów i grupy młodych ludzi z jakiś przyczyn w tej malowniczej scenerii stawiających im czoło. To tyle tytułem wstępu, teraz postaram się Wam rozłożyć film na czynniki pierwsze.
Komedii akcji w wykonaniu Jackie Chana chyba nikomu nie trzeba przedstawiać ani specjalnie rekomendować. Gdy dorzucimy do niego Owena Wilsona (m.in. „Armagedon”, „Anakonda”, „Poznaj mojego tatę”) możemy być pewni porządnego kina. I tak właśnie jest tez w tym przypadku. Dostajemy naprawdę porządny kawał amerykańskiej kinematografii z niesamowitymi scenami walki i jeszcze lepszym humorem.
Co nieco o fabule.
Fabuła, jak to przeważnie bywa w takich filmach, jest prosta niczym scenariusze komedii z Louis de Funès’em. Jest jeden wątek główny, który jest tylko torem po którym toczą się akcje mające na celu rozśmieszyć odbiorcę.
Osiem miesięcy temu polskie studio filmowe Action Heroes rozpoczęło współpracę z firmami HP i AMD przy produkcji animacji postaci do serialu Garfield w technice 3D. Prace właśnie się zakończyły.
Studio Action Heroes zaangażowane już od roku w inną produkcję – filmu pełnometrażowego, testowało od jej startu możliwości rozwiązań HP i AMD. Nie było wątpliwości, by do produkcji serialowej opowieści o najpopularniejszym na świecie leniwym, rudym kocie użyć tej samej technologii. Cały proces animacji realizowanej w porozumieniu z Orange Studio Animacji, przebiegał bardzo sprawnie technicznie.
Filmy science fiction... Czym one rzeczywiście są? Czy tylko wymysłem bujnej wyobraźni reżysera czy też czymś więcej? A co jeśli kiedyś naprawdę się ziszczą? Jak zareaguje ludzka rasa przez lata karmiona tymi właśnie filmami jeśli rzeczywiście kiedyś spotkamy się z obcą rasą z odległej galaktyki? Jeśli tak jak ja lubisz filmy s-f zapewne nie raz zadawałeś sobie te pytania. Przeważnie odległe latami świetlnymi cywilizacje są przedstawione w takich filmach jako superinteligentne, wrogo nastawione i znacznie przewyższające nasz wiekowy dorobek istoty. Dysponują laserami, hologramami, ponad świetlnymi napędami i tym co tylko ludzka wyobraźnia jest w stanie wykreować.
Ostatnimi czasy zauważyłem, iż obecnie scena filmów grozy przechodzi poważny kryzys. Nie jest to kryzys spowodowany wypuszczaniem małej ilości filmów wymienionego wyżej gatunku. Wręcz przeciwnie, wychodzi ich dość sporo. Szkopuł tkwi w ich jakości. Zapewne koneserzy tego kina zauważyli, że jeśli chcą naprawdę poczuć dreszczyk na plecach muszą wracać do pozycji sprzed kilku lub nawet kilkunastu lat. Obecnie tym filmom brakuje przede wszystkim dobrej, mrocznej, przytłaczającej widza fabuły i klimatu. W poszukiwaniu strachu i adrenaliny wyruszyłem w internetową podróż poszukując czegoś godnego uwagi i naprawdę dobrego.
Z doświadczenia wiem, że filmy nagradzane na oscarowej gali są specyficzne i często trudne w odbiorze. Nie jest to kino ale mas, lecz bardziej skierowane do jego koneserów. Przez rozdaniem tegorocznych Oskarów wiele spekulowano nad ewentualnymi wygranymi. Osiemdziesiąta pierwsza z kolei gala przyniosła sporo niespodzianek, a pewniacy obeszli się tylko smakiem złotej statuetki.
Najwięcej, bo aż osiem nagród zdobył, obraz angielskiego reżysera Dannego Boyle’a "Slumdog: milioner z ulicy" (dystrybutor Monolith Video). Jego kariera filmowa ukształtowała się jak górskie pasmo, w którym zdobywał szczyty i odwiedzał niziny.
Kolumbijski filmowiec Rodrigo Garcia znany jest ze swojej wszechstronności. Wyreżyserował takie seriale jak „Rodzina Sopprano” czy „Sześć stóp pod ziemią”. Zrealizował również zdjęcia do „Czterech pokoi” Quentina Tarantino oraz biograficznego dramatu „GIA” z Angeliną Jolie w roli głównej. W swojej filmografii ma kilka reżyserskich projektów, które na polskim rynku wielkiej furory nie zrobiły. Teraz, za sprawą dystrybutora Monolith Video, możemy w domowym zaciszu obejrzeć jego kolejną produkcję zatytułowaną „Ocaleni”.
Film Garci w większości krajów nie pojawił się na dużym ekranie, dotyczy to także Polski.
Reżyser/scenarzysta Tom Gilroy lubuje się w tematach kryminalno-szpiegowskich. Pokazał już nam wcześniej swój kunszt w trylogii Jamesa Bourne'a czy też produkcji "Michael Clayton". Widzowie poznali się na Gilroyu z tej lepszej strony, więc kolejny film tego Pana był oczekiwany z optymistycznym nastroju.
Kwietniowa premiera kinowa, ani nas nie rozczarowała, ani nie porwała. Film został obejrzany, wnioski wysnute, czekamy na następny.
A o czym film opowiada? Główni bohaterowie to para szpiegów wielkich korporacji: Claire (Julia Roberts) oraz Ray (Clive Owen).
Ilość kinowych premier w ciągu roku trudno jest zliczyć. Taka sama sytuacja dotyczy płytowych wydań DVD. Z tą jednak małą różnicą, że każdy film wchodzący na duży ekran, w końcu zagości na okrągłym nośniku. W wielu przypadkach dystrybutorzy na polski rynek, omijają sale kinowe, w obawie, że dana produkcja może nie zwrócić uwagi widzów. Wtedy dokonują od razu płytowego wydania, które najpierw trafia do wypożyczalni, a następnie sklepowe półki. Taka sytuacja spotkała niemiecko – amerykański film „Złodziejski kodeks” (dystrybutor Monolith Video).
Okres wakacyjny sprawia, że człowiek wpada w stan rozleniwienia, w którym większy wysiłek intelektualny czy fizyczny jest grubo nie wskazany. Niestety nie każdy ma okazję odpocząć na swój wymarzony sposób. Zazwyczaj nasz urlopowy czas, za sprawą wielu czynników, zostaje skrócony do minimum. Takim właśnie osobom pozostaje wykorzystywać dobrodziejstwa najbliższego otoczenia. Wiadomo, że nic nie zastąpi solidnego odpoczynku, jednak jakoś trzeba sobie radzić. Ja, zważywszy na obecny kryzys, odpuściłem sobie tegoroczne wojaże, a wolny czas poświęciłem bogatemu repertuarowi filmowemu, w szczególności proponowanemu na DVD. Jednym z nich jest, wywołujący w Polsce spore kontrowersje, amerykański dramat wojenny „Opór” (dystrybutor Monolith Video).
Agnes Jaoui i Jean-Pierre Bacri są nieodłączną parą w życiu prywatnym i w filmowej sztuce. To francuskie małżeństwo reżyseruje i pisze scenariusze do filmów, w których gra i zazwyczaj są to pierwszoplanowe role. Tak było w przypadku „Gustów i guścików” z 2000 roku, które zostały uhonorowane francuskim Cezarem. Bacri występował u boku takich aktorów jak Gerard Depardieu i Monica Bellucci, w fabularnych adaptacjach przygód słynnych Galów: Asterixa i Obelixa. Na swoim koncie ma również główną rolę w obrazie genialnego Luca Bessona, „Angel-A”.
Zanim zasiadłem do obejrzenia świeżej premiery DVD „0_1_0”, dystrybutora Gutek Film, zastanawiałem się nad pochodzeniem tytułu. Nie dawało mi spokoju, co system zerojedynkowy, głównie charakteryzujący dziedzinę informatyki, ma wspólnego ze współczesnym kinem. Szczerze mówiąc, nie uzyskałem jasnej odpowiedzi. Pozostały mi domysły i wyciąganie trafnych wniosków.
„0_1_0” to kolejna pozycja rodzimego kina. Produkcja została uhonorowana nagrodą specjalną na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w 2008 roku.
Wielu rzeczy spodziewałbym się od naszych zachodnich sąsiadów, jednak o wyprodukowaniu dobrej bajki nawet przez chwilę nie pomyślałem. Niemieckie kino ma swój toporny klimat, dorzucając to tego charakterystycznie brzmiący język, można szybko się zrazić. Produkcje kierowane do młodego widza, mają ten plus, że oprawiane są w dubbingowe wersje. Dzięki temu zabiegowi, można całkowicie zapomnieć o pochodzeniu filmu. Jednym z nich jest nowa bajka zatytułowana „Wyspa dinozaura 2” (dystrybutor Monolith Video).
Twórczość amerykańskiej pisarki Stephenie Meyer porównywalna jest do J.K. Rowling, matki czarodzieja Harry Pottera. Jej czterotomowa saga rozeszła się po świecie w nakładzie blisko 25 milionów egzemplarzy, przetłumaczonych na 20 języków.
Dwie naprawdę utalentowane kobiety: reżyserka Catrherine Hardwicke („Królowie Dogtown”) i scenarzystka Melisa Rosenberg („Step Up”) stworzyły „Zmierzch” (dystrybutor Monolith Video), którego każda próba zakwalifikowania gatunkowego jest wręcz niemożliwa. Jego wielotematyczność nie pozwala na jednoznaczne skonkretyzowanie.
Główny bohater, Nick Grant (Chris Evans) posiada telekinetyczne zdolności, które są przyczyną jego kłopotów - rządowa agencja zwana Wydziałem zaczęła się nim interesować. Wydział tropi osoby obdarzone niezwykłymi mocami w celu wzmocnienia ich i następnie wykorzystania dla własnych celów. Jak dotąd plan był nie do zrealizowania, aż do dnia w którym pewna kobieta przeżyła eksperyment i następnie uciekła. Wydział za wszelką cenę będzie chciał dotrzeć do uciekinierki, ale na drodze stanie Nick oraz jego nowa, tajemnicza koleżanka Cassie Holmes (Dakota Fanning).
Był okres kiedy komedie romantyczne wyrastały jak grzyby po deszczu. Ich ilość świadczyła o poziomie, który sobą reprezentowały. Z worka przeciętności i częstej tandetności wyłowienie czegoś naprawdę wartego uwagi było trudne. W końcu filmowcy wzięli na wstrzymanie. Skupiając się na konkretach sprawili, że humorystyczne opowieści z miłosnym zabarwieniem nabrały odpowiedniej formy, która w pełni usatysfakcjonuje średnio wybrednego widza. Dla tych naprawdę wymagających, produkcje te nie zwrócą ich uwagi. Dobrze, że prawdziwych koneserów jest nadal jeszcze garstka.
Zastanawialiście się kiedyś jak narodził się Wolverine? Czyli skąd posiadł swoje moce i dlaczego jest taki jaki jest? Nie? No to znaczy, że wszystko z wami jest ok. Jeśli tak, bo wtedy musicie stanąć przed lustrem i powiedzieć sobie: "Jestem fanem komiksów Marvela" i nie ma przecież w tym żadnego wstydu.
W komiksach nigdy go nie było, gorzej jak reżyserzy, producenci i scenarzyści zmówili się i zaczęli przenosić je do świata kina. Raz wychodziło tragicznie, raz tak sobie, a czasem zdarzało się nawet świetnie.
Na ten aktorski duet, miłośnicy kina akcji wysokich lotów, czekali długie lata. Robert De Niro i Al Pacino to ikony, giganci sztuki filmowej. Ich wspólna gra w „Gorączce” z 1995 roku na stałe zapisała się na kartach hollywoodzkich produkcji. Po czternastu długich latach ci dwaj aktorscy emeryci spotykają się na planie, kolejnego w ich karierze, kryminalnego thrillera zatytułowanego adekwatnie do ich osób „Zawodowcy” (dystrybutor Monolith Video).
Autorem scenariusza jest Russell Gewirtz. Dwa lata temu stworzył on historię opowiedzianą w „Planie doskonałym” z Judie Foster i Denzelem Washingtonem w głównych rolach.
"The Spirit" ma dobre wejście. Na początku jest narrator, wartka akcja i sylwetki głównych bohaterów. Nie da się odmówić komiksowego nastroju. Przyznam się, iż tego komiksu akurat nie miałem okazji dzierżyć w dłoniach, ale po obejrzeniu całego filmu mogę tylko żałować. Zamiast serii "Transformers" czy "Spiderman" mogłem wybrać coś poważniejszego, jak np. komiks Willa Eisnera. No ale cóż poradzić, człowiek młody był i głupi.
Główni bohaterowie to nie byle kto. W roli głównej czyli zamaskowanego (ale tylko odrobinkę) bohatera: Gabriel Macht. A następnie Samuel L. Jackson, Scarlett Johansson oraz Eva Mendes. Mniam.
Mała Meggie (Eliza Bennett) jest córką znanego i utalentowanego introligatora Mortimera Folcharta (Brendan Fraser). Dziewczynka i tato są niestety sami, matka Meggie zaginęła w niewyjaśnionych okolicznościach gdy dziewczynka miała zaledwie trzy lata. Wkrótce, mała Meggie dowiaduje się, iż Mortimer posiada szczególną moc, czytając książkę na głos, potrafi powołać do życia jej bohaterów. Przypadkiem powołany z bajki do życia zostaje nikczemny władca Capricorn oraz jego świta. Mortimer bardzo chce odnaleźć swoją zaginioną żonę, ale to zadanie do łatwych nie należy. Mała Meggie (Eliza Bennett) jest córką znanego i utalentowanego introligatora Mortimera Folcharta (Brendan Fraser). Dziewczynka i tato są niestety sami, matka Meggie zaginęła w niewyjaśnionych okolicznościach gdy dziewczynka miała zaledwie trzy lata. Wkrótce, mała Meggie dowiaduje się, iż Mortimer posiada szczególną moc, czytając książkę na głos, potrafi powołać do życia jej bohaterów. Przypadkiem powołany z bajki do życia zostaje nikczemny władca Capricorn oraz jego świta. Mortimer bardzo chce odnaleźć swoją zaginioną żonę, ale to zadanie do łatwych nie należy.
Druga część "Green Street Hooligans" to kontynuacja przygód maniakalnych kibiców drużyny piłki nożnej: West Ham United. Kto widział część pierwszą, ten skojarzy znajome twarze w kontynuacji. Dave, Keith oraz Ned odsiadują karę w więzieniu za wybryki z przeszłości. A tutaj jak to za murami więzienia bywa - czekają ich kłopoty, bowiem okazuje się, że i po tej stronie muru są kibice wrogiej drużyny.
Nabijacz kasy bez polotu. Naiwny filmik klasy B. Tytuł ze scenariuszem prostym jak parasol. Bla, bla, bla... Wymieniać można dużo, ale po co? Ten film jest dla fanów piłki kopanej.
Anna (Emily Browning) powraca do domu po leczeniu w szpitalu psychiatrycznym. Senne koszmary nie dają dziewczynie zapomnieć o tajemniczej śmierci matki. Anna zaczyna pomalutku odkrywać przerażającą prawdę o tragedii z przeszłości. W tym samym czasie, ojciec dziewczyny planuje ślub z byłą opiekunką matki - Rachel. Anna wraz z siostrą Alex, podejrzewają, iż Rachel ma wiele wspólnego ze śmiercią matki, więc zamierzają wspólnie wyjaśnić całą sytuację.
"Nieproszeni goście" to remake koreańskiego horroru z 2003 roku.
O "Lektorze" nie można źle mówić bo przecież zgarnął Oscara. Z 5 nominacji, jurorzy wybrali sobie jedną i Kate Winslet dostała statuetkę za najlepszą aktorkę pierwszoplanową. To samo wydarzyło się w przypadku Złotego Globu - również wygrana pani Winslet. Do tego należy dołożyć jeszcze kilka, mniejszych nagród, ale bardzo istotnych w świeci filmu. Jeśli tytuł otrzymuje takie pochwały, a fora filmowe aż ryczą z zachwytu, to czy jest sens w ogóle recenzować "Lektora"?
Jeśli ktoś nie zna jeszcze scenariusza to krótko postaram się opisać.
Woody Allen należy do tej grupy reżyserów, których albo się kocha albo nienawidzi. Większość ludzi po prostu go nie rozumie... Ma on na tyle specyficzny sposób wyrazu, że dla wielu jest poza zasięgiem. Fani kina akcji nie odnajdą w jego produkcjach nic ciekawego i prędzej zasną niż dotrwają do końcowych napisów. Biorąc pod uwagę, że najnowsza produkcja stylistycznie nie odbiega od wcześniejszych dzieł tego wybitnego reżysera, scenarzysty i aktora zarazem, polecić ją można jedynie fanom tego typu kina.
?Vicky Cristina Barcelona? bo o tym filmie mowa miał swoją światową premierę 17-go maja 2008 roku.
"Siedem dusz" to kolejny dramat wyreżyserowany przez Gabriela Muccino z główną rolą Willa Smitha. Wcześniej Muccino stworzył bardzo dobry film "W pogoni za szczęściem". Najnowsza produkcja tego reżysera nie trzyma już takiego poziomu, ale czasu nam na pewno nie zmarnuje.
Po wcześniej obejrzanych trailerach, chciałoby się powiedzieć, że "Siedem dusz" to film pełen tajemnic, których nie będziemy w stanie rozwikłać do końcowych minut. Można by przypuszczać, że będziemy często zaskakiwani, bo reżyser sprytnie zagmatwał scenariusz, aby dopiero na końcu zagrać w otwarte karty.
Clint Eastwood będzie miał za chwilę 80 lat, ale nie przeszkadza mu to ani trochę, aby zaskakiwać nas zarówno w roli reżysera jak i aktora. Ostatnie jego filmy w których stanął za kamerą to między innymi: "Oszukana", "Sztandar chwały", "Listy z Iwo Jimy, "Za wszelką cenę" czy "Rzeka tajemnic". Każdy z tych tytułów można uznać za udany i na nasze szczęście, dobra passa Clinta się nie kończy. Co dostajemy tym razem?
Walt Kowalski (tak jest, główny bohater ma polskie korzenie!) to zgorzkniały, zrzędliwy i samotny człowiek. Po śmierci żony jest zmuszony mieszkać sam, z dala od rodziny i znajomych.
Kolejny film z cyklu "Nie wiem z jakiego gatunku filmowego pochodzę". Dodam, że bardzo marny film, więc dla wielu wytrwanie do końcowych liter to będzie coś jak walka z nałogiem - nie każdy wytrzyma. Nie dość, że gatunek trudno określić, to przedział wiekowy odbiorcy również. Dla najmłodszych nie bardzo bo przecież horror, a starsi nie będą tracić czasu na chłam, gdyż jest wiele innych ważniejszych spraw.
Najbardziej szkoda jest oryginału z którego powstał ten tytuł, a pierwowzorem jest książka Stephenie Meyer. Nie miałem okazji przeczytać tej powieści, ale z tego co wiem to książka została obwołana bestsellerem i powstały nawet kolejne tomy.
Szkoda czasu i pieniędzy. I na tym w sumie recenzja może zostać zakończona, a Ty drogi czytelniku kliknij w inną recenzję. Ja jednak chwile zostanę i opiszę krótko tą maszkarę, bo pozytywów w tym tytule naprawdę nie znajdziemy. Oczywiście na siłę zawsze można coś wymyślić, ale nic nie uratuje najnowszej części Punishera od totalnej zagłady wśród widzów i krytyków.
"Punisher: Strefa Wojny" to już trzecia część serii, która rodzi się w dość niesystematycznych odstępach czasowych. W pierwszej części z 1989 roku główną rolę zagrał ówczesny bohater filmów kina akcji - Dolph Lundgren.
Po pierwsze Mickey Rourke, po drugie Mickey Rourke, a po trzecie Guns N' Roses. I tak właśnie zapamiętałem film "Zapaśnik" w reżyserii Darrena Aronofskyego. W polskich kinach, film będzie wyświetlany 20 marca i nie wiedzieć czemu, "The Wrestler" miał mały poślizg w porównaniu do USA, bo aż ponad pół roku. Takie opóźnienia są jak najbardziej jasne przy tanich produkcjach, filmach klasy B, ale dlaczego przy tytule, który dostał Złotego Lwa na festiwalu filmowym w Wenecji za najlepszy film?
A co do tanich filmów, to szczerze powiedziawszy, to pojęcie nie jest całkiem obce "Zapaśnikowi".
Przydzielając gatunek filmowy do "Transportera 3" zastanawiałem się pomiędzy filmem akcji, a filmem science-fiction. Ostatecznie obstałem przy tym pierwszym, ale nie była to decyzja prosta. Tak, najnowsza część przygód Franka Martina(Jason Statham) balansuje pomiędzy realizmem, a totalną fikcją. O ile na poprzednie części przymykaliśmy oko, to obecne wyczyny Franka, przebijają takie filmy jak seria Bonda, czy trylogia "Mission Impossible". Należy tylko dodać, że to wcale nie wychodzi temu filmowi na dobre.
Scenariusz jest jak zawsze ten sam, więc nie będę się tutaj rozwodził. Nasz tytułowy transporter, otrzymuje przesyłkę i musi ją przewieźć w ekstremalnych warunkach z punktu A do punktu B.
